زخمی که به صورت عادی بهبود نمی یابد می تواند باعث ایجاد درد، ناراحتی و ناامیدی شود. متخصصین زخم می توانند با استفاده از روش های درمانی خاص به درمان این نوع زخم کمک کنند.
زخم مزمن چیست؟
زخم مزمن زخمی است که با وجود انجام دستورات مراقبتی طی چهار هفته هیچ پیشرفتی نداشته و در هشت هفته بهبود نمی یابد. زخم های مزمن می توانند شامل موارد زیر باشند:
- زخم های پای دیابتی
- زخم های شریانی
- زخم های جراحی مزمن
- زخم های بستر
- زخم های مربوط به بیماری های متابولیک
- زخم هایی که مکررا ایجاد می شوند
چرا باید در مورد زخم مزمن نگران شوم؟
عفونت بزرگترین خطر زخم های مزمن است. همه ما روزانه در معرض باکتری هایی مانند استافیلوکوک ها و سودوموناس قرار می گیریم. این باکتری ها روی پوست و در محیط اطراف ما وجود دارند. زمانی که پوست کاملا سالم است، این باکتری ها نمی توانند مشکلی را ایجاد نمایند. ولی زخم ها می توانند احتمال عفونت را بالا ببرند و این عفونت می تواند منجر به عوارض جدی و حتی از دست دادن عضو شود.
علائم زخم عفونی
در صورت ایجاد زخم مزمن و یا مشاهده علائم عفونت زخم می بایست به متخصص زخم مراجعه نمایید. علائمی که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد عبارتند از:
- افزایش درد
- قرمزی و گرما در اطراف زخم
- خارش زخم
- بوی نامطبوع از زخم
زخم های مزمن بیشتر در کدام قسمت های بدن به وجود می آیند؟
پا، مچ پا، پاشنه پا و ساق پا
برای افرادی که قادر به راه رفتن نیستند، مکان های معمول شامل لگن، ران و باسن می شود.
تشخیص و درمان
متخصصین زخم از یک یا چند مورد از گزینه های تشخیصی و درمانی زیر برای تشخیص و درمان زخم های مزمن استفاده می کنند:
ارزیابی آزمایشگاهی
مطالعات عروقی
پزشکی هسته ای
آزمایشات رادیولوژی
پیوند پوست یا بافت
داروها و پانسمان برای بهبود زخم
فیزیوتراپی
اکسیژن تراپی بیش از حد (HBO)
دیالیز
مدیریت تغذیه
اکسیمتری پوستی
آموزش دیابت
درمان زخم مزمن
درمان زخم بر اساس نوع و شدت زخم متفاوت است. اگر زخم مزمن داشته باشید، متخصص زخم گزینه های ممکن را با شما در میان می گذارد و به شما در تصمیم گیری در مورد درمان مناسب کمک می کند. درمان مراقبت های اولیه زخم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروهای زخم موضعی و پانسمان های خاص
جوراب فشرده سازی
آموزش بیمار در مورد مراقبت از خود
آنتی بیوتیک ها
اکسیژن درمانی بیش از حد
دبریدمان، یا حذف بافت ناسالم
امواج فراصوت
وکیوم تراپی
درمان با فاکتورهای رشد (برای کمک به رشد سلول های زخم)
عمل جراحی
چه افرادی در معرض خطر ایجاد زخم مزمن هستند؟
اگر دچار زخمی شده اید که به روش های درمانی پاسخ نمی دهد، باید سریعا به متخصص زخم مراجعه نمایید. افراد زیادی در معرض خطر ابتلا به زخم های مزمن هستند از جمله افرادی که دچار مشکلات زیر هستند:
دیابت، کم خونی، سرطان و سایر شرایط درازمدت پزشکی.
مسائل مربوط به قلب مانند فشار خون بالا، بیماری های قلبی و واریس.
بی تحرکی، مانند محدود شدن به صندلی چرخدار یا تختخواب.
عادت های ناسالم مانند سیگار کشیدن، رژیم غذایی ناسالم یا فعال نبودن.
سیستم ایمنی ضعیف ناشی از شیمی درمانی، مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، یا شرایط پزشکی مانند ایدز.
سابقه زخم.
علائم زخم های مزمن
در صورت مشاهده علائم زیر به متخصص زخم مراجعه نمایید:
درد در اطراف زخم که بهبود نمی یابد و یا به نظر می رسد بدتر می شود.
رنگ تیره یا آبی در اطراف لبه های زخم.
افزایش ترشحات و زهکشی زخم.
قرمزی یا تورم که از زخم گسترش می یابد.
بوی نامطبوع از زخم.
رایج ترین زخم های مزمن
-
زخم های دیابتی
دیابتی ها بیشتر در معرض خطر زخم های مزمن هستند. زخم ها در این گروه از بیماران می توانند منجر به قطع عضو شوند و نیاز به توجه فوری دارند. عوامل متعددی به ایجاد زخم های مزمن در بیماران دیابتی کمک می کنند، از جمله:
نوروپاتی: از دست دادن احساس در پا باعث می شود که فرد متوجه جراحات نشود و زخم با احتمال بیشتری مزمن می شود.
جریان خون ضعیف: جریان خون ناکافی به پاها، بهبود زخم را دشوار می کند.
عفونت: اختلال در توانایی مبارزه با عفونت در بیماران دیابتی باعث می شود که احتمال ایجاد عفونت بالا رود و حتی نیاز به قطع عضو باشد.
کنترل دیابت در درمان این نوع زخم حائز اهمیت است.
-
زخم های پای وریدی
زخم های پای وریدی درصد زیادی از زخم های پا را تشکیل می دهند. زخم های وریدی در نتیجه تورم کنترل نشده پا و تجمع مایعات در پاها ایجاد می شوند. زخم های پای وریدی ممکن است دردناک و خارش دار باشند. به علت ایجاد اختلال در توانایی بازگشت خون از پاها به قلب این مشکلات ایجاد می شود. پوست اطراف زخم می تواند سفت شود و تغییر رنگ دهد.
زخم های پای وریدی مکررا ایجاد می شوند و برای کنترل آنها باید از جوراب های فشرده سازی استفاده کرد.
-
زخم های بستر
این زخم ها زمانی رخ می دهد که فشار به طور مداوم بر روی بافت بدن طی یک دوره زمانی طولانی اعمال شود. بیماران بستری در بستر یا صندلی چرخدار، بیمارانی که دچار آسیب نخاعی شدند بیشتر در معرض خطر ایجاد زخم های بستر هستند.
اولین مرحله درمان زخم های بستر از بین بردن فشار است. حرکت دادن مرتب بیمار می تواند به کاهش فشار کمک کند. همچنین ممکن است نیاز به تشک های ویژه یا وسایل حمایتی به منظور کاهش فشار باشد. زخم های درمان نشده می توانند شدیدا عفونی شوند و به بستری شدن و آنتی بیوتیک های وریدی نیاز داشته باشند.
Source: www.mainehealth.org, www.inova.org, www.health.clevelandclinic.org
شما عزیزان می توانید جهت دریافت مشاوره زخم و رزرو نوبت از شنبه تا پنجشنبه، ۹ صبح الی ۷ شب با شماره تلفن ۰۹۱۲۸۳۹۴۹۲۲ تماس حاصل فرمایید.
کلینیک زخم پلاس: تهران، جنت آباد، خیابان شهید کبیری طامه (شاهین شمالی)، تقاطع خیابان بهار و امام حسین (ع)، بیمارستان فوق تخصصی عرفان نیایش، طبقه MZ، کلینیک تخصصی زخم و استومی
بدون دیدگاه