تغذیه مناسب برای افراد مبتلا به زخم بستر
زخم های فشاری، یک بیماری بسیار رایج در افرادی است که تحرکی ندارند. به علت تحت فشار ماندن بافت نرم ، به مدت طولانی بین استخوان و سطح خارجی ایجاد می شود. این زخم ها می تواند به عنوان “زخم های بستر” نامیده شود، زیرا بیشتر در بیماران وابسته به بستر ایجاد می شود. بهتراست بگوییم که این زخم ها در بیماران بستری دیده نمی شوند بلکه به علت مهم ترین عامل یعنی فشار، زخم های فشاری نامیده می شود. فشار مهمترین عامل در توسعه این زخم است. فشار بافت نرم و مویرگ ها در این ناحیه سبب جلوگیری از گردش خون و در نتیجه توزیع مواد مغذی و اکسیژن خواهد شد. فشار به بافت نرم و مویرگ ها در این ناحیه سبب جلوگیری از گردش خون و در نتیجه توزیع مواد مغذی و اکسیژن خواهد شد. مواد اضافی را نمی توان از منطقه حذف کرد. این باعث می شود که زنده ماندن بافت کاهش یابد (ایسکمی). اگر فشار رفع نشود، نکروز و زخم ایجاد می شود. بافتی که عمر خود را از دست داده است به محیط مناسب برای رشد میکروب تبدیل می شود. این می تواند به عواقب جدی، از جمله مرگ، منجر شود.
زخم های فشاری، معمولا روی استخوان ها که وزن بدن در آنها متمرکز است ایجاد می شوند، هرچند که در همه جا می تواند توسعه یابد. قسمت هایی که معمولا در آن ها زخم ایجاد می شود عبارتند از، پاشنه، استخوان لگن، لگن جانبی و استخوان پشت. استخوان های مچ پا، آرنج، پشت سر، شانه ها و زانوها قسمت هایی است که زخم کم تر دیده می شود. در حالی که ۱۰٪ زخم های فشار در بیماران که تحرک دارند مشاهده می شود، ۵۳٪ در افراد وابسته به بستر و ۳۷٪ در افرادی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند دیده می شود.
میزان شیوع زخم بستر، با توجه به ماهیت شیوه های مراقبتی و سلامتی متفاوت است. شناخته شده است که در برخی از بیماران که به مدت طولانی در بیمارستان بستری هستند زخم ایجاد می شود و بیش از نیمی از آسیب های فشار در بیمارستان رخ می دهد.
شناسایی خطر و پیشگیری از ایجاد زخم بستر
وجود زخم بستر کیفیت زندگی را کاهش می دهد و میزان عفونت و مرگ و همچنین زیان های مالی را افزایش می دهد. هر ساله هزاران نفر از مشکلات ناشی از زخم بستر جان خود را از دست می دهند. جلوگیری از تشکیل و پیشرفت زخم های فشار بسیار ساده تر و ارزان تر از درمان آنها است. استراتژی حفاظت از بیماران، با شناسایی بیماران در معرض خطر شروع می شود. مداخله به موقع برای شناسایی افرادی که در معرض خطر هستند، کاهش خطر و محافظت از آن ها را فراهم می کند. اساسی ترین بخش استراتژی های پیشگیری، آموزش به خدمات بهداشتی، بیماران، خانواده ها و پرستاران است. برنامه آموزشی باید شامل علت و عوامل خطر زخم های فشاری، انتخاب سطوح حمایت و یا توسعه و اجرای یک برنامه فردی مربوط به مراقبت از پوست، یک برنامه تمرین روزانه و ثبت صحیح داده های به دست آمده برای کاهش خطر تخریب بافت ها باشد.
عوامل خطر:
- افراد معلول، آسیب های نخاعی، آسیب های مغزی ناشی از حوادث، برخی بیماری های دیگر مغزی، اختلالات عضلانی و نقص های حسی و بیماران سالمند در معرض خطر ابتلا به زخم های تحت فشار هستند.
- بی تحرکی، سوء تغذیه، رطوبت به علت بی اختیاری ادرار و مدفوع، از دست دادن کامل آگاهی و یا کاهش آگاهی از دیگر عوامل خطرناک هستند.
- در اثر وجود بیماری هایی مانند سرطان، بیماری های عروقی، دیابت و وجود آسیب های ارتوپدی نیز زخم های تحت فشار ممکن است گسترش یابد.
- همه این عوامل در افراد مسن شایع تر هستند. همراه با پیری، برخی تغییرات در پوست مشاهده می شود. همچنین کاهش درک احساس درد در این افراد وجود دارد و این باعث ایجاد زخم فشار در افراد مسن می شود.
- تغذیه نامناسب نیز به طور مستقیم با گسترش زخم های فشار همراه است.
تغذیه مناسب برای بیماران مبتلا به زخم بستر
تغذیه مناسب و درست در جلوگیری از تشکیل زخم و همچنین بهبود زخم مهم است. وضعیت تغذیه پس از ارزیابی اولیه بیمار باید ارزیابی شود. اگر بیمار مشکلاتی از قبیل قند خون، بیماری کلیوی، چربی خون بالا، عفونت نداشته باشد و در صورتی که بیمار بتواند به طور معمول غذا بخورد، باید یک برنامه غذایی با کمک یک متخصص تغذیه مطابق سن، وزن و وضعیت کلی بیمار تنظیم شود. این بیماران باید یک برنامه تغذیه روزانه داشته باشند و مواد مغذی داده شده باید ثبت شود.
رژیم غذایی متعادل، با انرژی و پروتئین کافی برای حمایت از پاسخ بدن به بیماری یا بهبود آن ضروری است.
افزایش مصرف پروتئین در بیماران مبتلا به زخم بستر مهم است. در بیماران مبتلا به زخم های بسیار عمیق، اختلال در تغذیه و کمبود پروتئین به علت از دست دادن سطح زخم، وجود دارد. در نتیجه کاهش پروتئین در بدن، مشکلات جدی رخ می دهد، خونریزی خارج از رگ باعث ایجاد تورم می شود. بافت متورم به راحتی زخمی می شود. از دست دادن پروتئین همچنین باعث اختلال در مکانیسم های ایمنی بدن می شود. به همین دلیل کمبود پروتئین و کم خونی باعث تشکیل آسان زخم و درمان دشوار می شود.
انرژی مورد نیاز بدن توسط سه گروه از غذای اساسی تامین می شود. کربوهیدرات ها، پروتئین ها و چربی ها. پروتئین ها، به عنوان سازه های بدن با فراهم آوردن نیازهای متعادل و انرژی کافی توسط این سه گروه، استفاده می شود. هنگامی که میزان کالری مصرفی کاهش می یابد، از آنجا که پروتئین به عنوان یک منبع انرژی استفاده می شود، افزایش مصرف پروتئین به تنهایی برای بهبود زخم کافی نیست.
بیمارانی که کالری کافی ندارند، نه تنها از بافت چربی، بلکه از کل بدن، وزن از دست می دهند. کاهش میزان پروتئین های گردش خون (مانند پیش آلبومین، آلبومین، انتقالین و غیره) به کاهش وزن تاثیر می گذارد. با این حال، برای بهبود التیام زخم طبیعی، سطح آلبومین سرم باید حداقل ۲ گرم / دسی لیتر باشد. کاهش وزن و کاهش پروتئین های سرم نیز باعث افزایش خطر ابتلا به زخم های تحت فشار می شود.
به منظور جلوگیری از تشکیل زخم و تسهیل بهبود، مصرف کالری کافی و همچنین پروتئین ها و مواد معدنی بسیار مهم است. در مواردی که آسیب شناسی اضافی وجود ندارد، ۳۵-۲۵ کیلوگرم کالری در هر کیلوگرم و ۱.۵ تا ۲ گرم پروتئین مناسب است. تغذیه زیاد بیمار مانند تغذیه کم آن درست نیست. در این مورد، با افزایش وزن بدن بیمار و افزایش فشار، محدود کردن توانایی حرکت به افزایش خطر ایجاد زخم ها کمک می کند.
ویتامین ها و مواد معدنی در بهبود زخم نقش مهمی دارند. اضافه کردن ویتامین های A، C، روی، کلسیم، آهن و مس به رژیم غذایی در بسیاری از موارد یک رویکرد مناسب است. در عین حال میزان اضافه کردن غذاهای فیبردار به رژیم غذایی برای جلوگیری از یبوست و اسهال بسیار مهم است.
علاوه بر مصرف مواد مغذی کافی ، مصرف مایعات نیز بسیار مهم است. آب برای زندگی انسان ضروری است و باید به عنوان یک رژیم غذایی با سایر مواد مغذی مصرف شود. دادن مایعات به اندازه کافی به بیماران مهم است. تعادل مایع فرد هنگامی که مقدار مایع گرفته شده از بدن با مقدار داده شده آن برابر است، ایده آل است.
به عنوان یک قاعده کلی، برای مصرف هر کیلوگرم کالری باید ۱ میلی لیتر (یا ۳۰ میلی لیتر / با توجه به وزن بدن در روز) آب مصرف شود. آب و نوشیدنی هایی که در خانه مصرف می شوند معمولا برای پاسخگویی به نیاز به مایعات کافی هستند.
source: beyinfelci.org
برخی از خدمات کلینیک زخم پلاس، بهترین کلینیک درمان زخم:
شما عزیزان می توانید جهت دریافت مشاوره زخم و رزرو نوبت از شنبه تا پنجشنبه، ۹ صبح الی ۷ شب با شماره تلفن ۰۹۱۲۸۳۹۴۹۲۲ تماس حاصل فرمایید.
کلینیک زخم پلاس: تهران، جنت آباد، خیابان شهید کبیری طامه (شاهین شمالی)، تقاطع خیابان بهار و امام حسین (ع)، بیمارستان فوق تخصصی عرفان نیایش، طبقه MZ، کلینیک تخصصی زخم و استومی
بدون دیدگاه