زخم چاقو چیست؟

زخم چاقو شکل خاصی از ضربه نافذ به پوست است که از چاقو یا یک شی نوک تیز مشابه ایجاد می‌شود. در حالی که جراحات چاقو معمولاً توسط چاقو ایجاد می‌شوند، می‌توانند از وسایل مختلف از جمله بطری ‌های شکسته و چیدن یخ نیز ایجاد شوند. بیش تر چاقو زدن ها به دلیل خشونت عمدی یا از طریق خود زنی اتفاق می افتد. درمان آن ها به متغیرهای مختلفی مانند: محل آناتومیکی و شدت آسیب بستگی دارد. حتی اگر ضربات چاقو با سرعت بسیار بیش تری نسبت به جراحات گلوله وارد شود، کمتر از ۱۰ درصد از کل مرگ ‌های ناشی از ضربه نافذ را تشکیل می‌دهند. زخم‌ های چاقو یکی از رایج‌ ترین شکل‌ های ترومای نافذ در سطح جهان هستند، اما به دلیل تأثیر متمرکزتری که روی فرد دارند، مرگ و میر کمتری نسبت به جراحات بلانت دارند. زخم‌های چاقو همان طور که گفته شد، می‌تواند ناشی از خودزنی، آسیب ‌های تصادفی با اسلحه و آسیب‌ های ناشی از خار باشد، با این حال، بیش تر زخم ‌های چاقو ناشی از خشونت عمدی هستند، زیرا سلاح‌ های مورد استفاده برای ایجاد چنین زخم‌ هایی به راحتی در دسترس هستند.

آسیب هایی که زخم چاقو ایجاد می کند:

زخم های چاقو می توانند آسیب های داخلی و خارجی مختلفی ایجاد کنند. آن ها عموماً توسط سلاح‌ های کم سرعت ایجاد می‌شوند، به این معنی که آسیب‌ های وارد شده به یک فرد معمولاً به مسیری که در داخل طی می‌کند محدود می‌شود، به‌ جای این که باعث آسیب به بافت‌ های اطراف شود که در جراحات گلوله رایج است. همچنین شکم شایع ترین ناحیه آسیب دیده ناشی از ضربه چاقو است. مداخلاتی که ممکن است بسته به شدت آسیب مورد نیاز باشد شامل راه هوایی، دسترسی داخل وریدی و کنترل خون ریزی است. طول و اندازه تیغه چاقو، و همچنین مسیری که آن را دنبال می‌کند، ممکن است در مدیریت برنامه ‌ریزی مهم باشد، زیرا می‌تواند پیش ‌بینی‌کننده ساختارهایی باشد که آسیب دیده‌اند. همچنین ملاحظات خاصی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا با توجه به ماهیت صدمات، احتمال بیش تری وجود دارد که افراد مبتلا به این آسیب‌ ها تحت تأثیر مواد غیرقانونی باشند که می‌تواند گرفتن سابقه پزشکی کامل را دشوارتر کند. همچنین باید اقدامات احتیاطی ویژه برای جلوگیری از آسیب بیشتر مجرم به قربانی در محیط بیمارستان انجام شود. به طور مشابه برای درمان شوک، حفظ فشار سیستولیک بالای ۹۰ میلی‌متر جیوه، حفظ دمای مرکزی بدن فرد و انتقال سریع به مرکز تروما در موارد شدید مهم است.

برای تعیین خون ریزی داخلی چه باید کرد؟

برای تعیین این که آیا خون ریزی داخلی وجود دارد، می توان از ارزیابی متمرکز با سونوگرافیFAST یا شستشوی صفاقی تشخیصی استفاده کرد. سایر آزمایش‌ های تشخیصی مانند: اسکن توموگرافی کامپیوتری یا مطالعات مختلف کنتراست می‌توانند برای طبقه ‌بندی قطعی‌ تر آسیب هم از نظر شدت و هم در محل استفاده شوند. کاوش زخم موضعی نیز تکنیک دیگری است که ممکن است برای تعیین میزان نفوذ جسم مورد استفاده قرار گیرد. مشاهده را می توان به جای جراحی استفاده کرد، زیرا می تواند جایگزین جراحی غیرضروری شود، که آن را به درمان ترجیحی ترومای نافذ ثانویه به زخم چاقو در زمانی که هیپوولمی یا شوک وجود ندارد تبدیل می کند. مطالعات تشخیصی آزمایشگاهی مانند هماتوکریت، شمارش گلبول ‌های سفید و آزمایش‌ های شیمیایی مانند آزمایش‌ های عملکرد کبد نیز می‌توانند به تعیین کارایی مراقبت کمک کنند.

مداخله جراحی برای زخم های چاقو:

مداخله در جراحی ممکن است مورد نیاز باشد، اما بستگی به این دارد که کدام سیستم اندامی تحت تاثیر زخم و میزان آسیب قرار گرفته است. برای ارائه دهندگان مراقبت مهم است که محل زخم را به طور کامل بررسی کنند تا آن جا که پارگی یک شریان اغلب منجر به عوارض تاخیری می شود که گاهی منجر به مرگ می شود. در مواردی که مشکوک به خون ریزی یا عفونت وجود ندارد، هیچ فایده ای از جراحی برای اصلاح آسیب های موجود وجود ندارد. معمولاً جراح مسیر سلاح را برای تعیین ساختار های آناتومیک آسیب دیده و ترمیم هر گونه آسیبی که لازم بداند، ردیابی می کند. بسته‌ بندی جراحی زخم ‌ها معمولاً روش مطلوبی برای کنترل خون ریزی نیست، زیرا می‌ تواند مفیدتر از تثبیت اندام‌ های آسیب‌ دیده مستقیم باشد. در موارد شدید که نمی توان هموستاز را حفظ کرد، ممکن است از جراحی کنترل آسیب استفاده شود.

برخی از اصول مراقبت از زخم:

اولین اصول مراقبت از زخم، از بقراط است که خشک نگه داشتن زخم را به جز برای آبیاری ترویج می کرد. حذف اجسام خارجی، پیوستن مجدد بافت ‌های بریده شده، حفظ تداوم بافت، حفظ مواد اندام، و پیشگیری از عوارض را ترویج می‌کند. اولین عمل موفقیت‌ آمیز بر روی فردی که در قلبش چاقو خورده بود در سال ۱۸۹۶ توسط لودویگ رن انجام شد، که در حال حاضر اولین مورد جراحی قلب محسوب می‌شود. در اواخر دهه ۱۸۰۰، به دلیل انتقال ضعیف قربانیان به مراکز درمانی و توانایی کم جراحان برای ترمیم مؤثر اندام ها، درمان زخم های چاقو دشوار بود. با این حال، استفاده از لاپاراتومی، که چند سال قبل توسعه یافته است، نتایج بهتری را نسبت به قبل برای بیمار فراهم کرده بود. پس از شروع، استفاده از لاپاراتومی های اکتشافی برای همه زخم های عمیق چاقو که در آن جراحان باید خون ریزی فعال را متوقف کنند، آسیب را ترمیم کنند، و بافت های از بین رفته را خارج کنند، بسیار تشویق شد.

ترومای کولون چیست؟

زخم های چاقو و زخم های گلوله با سرعت کم ۸۵ تا ۹۵ درصد از آسیب های روده بزرگ در محیط غیر نظامی را تشکیل می دهند. روده بزرگ در ۳۰ درصد از زخم های گلوله شکمی و در ۵ درصد از زخم های چاقو آسیب دیده است. آسیب های ایتروژنیک نادر است، اما بیشتر با کولونوسکوپی و تنقیه باریم رخ می دهد. ترومای بلانت کمتر از ۱۵ درصد صدمات کولون را تشکیل می دهد و معمولاً ناشی از تصادفات وسایل نقلیه موتوری، ترومای عابر پیاده و سقوط است. اختلال تاخیری دیواره کولون، که ممکن است با ترومای بلانت مانند کوفتگی کمربند ایمنی اتفاق بیفتد، معمولاً به دلیل تشخیص تاخیری، با نرخ بالایی از عوارض همراه است.

چاقو و سایر زخم های نافذ:

زخم های چاقو همیشه باید با شک درمان می شوند، زیرا یک زخم ورودی کوچک می تواند آسیب های ساختارهای عمیق تر یا اجسام خارجی را پنهان کند. سونوگرافی می تواند برای تشخیص دومی مفید باشد. رادیوگرافی نشان داده می شود، به خصوص در مواردی که زخم ناشی از شیشه است، به یاد داشته باشید که برخی از شیشه ها رادیولوسنت هستند. ممکن است لازم باشد زخم قبل از بسته شدن به دقت بررسی شود، به خصوص اگر در قفسه سینه، گردن، پشت یا شکم باشد.

اهمیت کمک های اولیه چیست؟

این مهم است که بدانید اگر در موقعیتی قرار گرفتید که فردی چاقو خورده است، چگونه می توانید کمک کنید. به این ترتیب می توانید واکنشی موثر و آرام نشان دهید. خونریزی فاجعه بار یک نتیجه رایج از جراحات چاقو است، اما فقط به جرم محدود نمی شود. این می تواند در هر زمان و هر مکان اتفاق بیفتد. این می تواند در نتیجه صدمات DIY، تصادفات در آشپزخانه یا حتی پس از لغزش اره هنگام بریدن شاخه ها در باغ رخ دهد. چند گام بسیار ساده وجود دارد که می تواند به شدت کمک کند و زندگی را نجات دهد. برای اطلاع از اینکه برای درمان خونریزی شدید و شوک چه کاری باید انجام دهید، در صورتی که در چنین حادثه ای اولین بار در صحنه باشید، ادامه مطلب را بخوانید. این مقاله به شما کمک می کند یاد بگیرید که چگونه به فردی که چاقو خورده یا خونریزی جدی دارد کمک کنید.

علائم شوک: یک نبض سریع رنگ پریده، سرد و لطیف. رنگ پوست خاکستری مایل به آبی و رنگ آبی در لب ها. ضعیف و سرگیجه. تهوع و

استفراغ. تشنگی تنفس کم عمق و سریع. ممکن است بیقرار و احتمالاً پرخاشگر شود – احساس “عذاب قریب الوقوع”. خمیازه کشیدن و نفس نفس زدن. در نهایت آنها هوشیاری خود را از دست می دهند و پاسخ نمی دهند و ممکن است نفس خود را متوقف کنند.

زخم های گلوله: مراقبت های بعدی زخم گلوله زمانی ایجاد می شود که گلوله یا گلوله دیگری به داخل یا از بدن شلیک شود. شلیک گلوله می تواند باعث آسیب جدی شود، از جمله: خونریزی شدید آسیب به بافت ها و اندام ها استخوان های شکسته عفونت زخم فلج میزان

آسیب به محل آسیب و سرعت و نوع گلوله بستگی دارد. زخم های گلوله به سر یا بدن (تنه) به احتمال زیاد آسیب بیشتری ایجاد می کند. زخم های با سرعت بالا همراه با شکستگی با افزایش خطر عفونت همراه است.

مراقبت از زخم کوچک کردن بخش مراقبت از زخم گسترش یافته است. اگر زخم شدید بود، ممکن است تحت عمل جراحی قرار گرفته باشید:

خونریزی را متوقف کنید زخم را تمیز کنید قطعات گلوله را پیدا و حذف کنید تکه های استخوان شکسته یا شکسته را پیدا کرده و بردارید زهکشی یا لوله هایی برای مایعات بدن قرار دهید بخش هایی از یا کل اندام ها را بردارید زخم‌های گلوله‌ای که بدون برخورد با اندام‌های اصلی، رگ‌های خونی یا استخوان از بدن عبور می‌کنند، آسیب کمتری ایجاد می‌کنند. ممکن است قطعات گلوله در بدن شما باقی بماند.

اغلب اینها را نمی توان بدون ایجاد آسیب بیشتر حذف کرد. بافت اسکار در اطراف این قطعات باقی مانده تشکیل می شود که ممکن است باعث درد مداوم یا ناراحتی های دیگر شود. بسته به آسیب شما ممکن است زخم باز یا بسته داشته باشید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما می گوید که چگونه پانسمان خود را عوض کنید و از زخم خود مراقبت کنید. این نکات را در نظر داشته باشید:

پانسمان و اطراف آن را تمیز و خشک نگه دارید. هر گونه آنتی بیوتیک یا مسکن را طبق دستور مصرف کنید. زخم‌های گلوله می‌توانند عفونی شوند زیرا مواد و زباله‌ها می‌توانند با گلوله به داخل زخم کشیده شوند. سعی کنید زخم را بالا ببرید تا بالای قلب شما باشد. این به کاهش تورم کمک می کند. ممکن است لازم باشد این کار را در حالت نشسته یا دراز کشیده انجام دهید. می‌توانید از بالش‌ها برای تقویت این ناحیه استفاده کنید. اگر ارائه دهنده شما می گوید مشکلی نیست، می توانید از کیسه یخ روی بانداژ برای کمک به تورم استفاده کنید. بپرسید چند بار باید یخ را بمالید. حتما بانداژ را خشک نگه دارید. ارائه دهنده شما ممکن است در ابتدا پانسمان شما را تغییر دهد. هنگامی که شما قبول کردید که خودتان پانسمان را عوض کنید: دستورالعمل های مربوط به نحوه تمیز کردن و خشک کردن زخم را دنبال کنید. حتماً پس از برداشتن پانسمان قدیمی و قبل از تمیز کردن زخم، دست های خود را بشویید. پس از تمیز کردن زخم و استفاده از پانسمان جدید، دوباره دست های خود را بشویید. از پاک کننده های پوست، الکل، پراکسید، ید یا صابون های حاوی مواد شیمیایی ضد باکتری بر روی زخم استفاده نکنید، مگر اینکه ارائه دهنده شما به شما بگوید. اینها می توانند به بافت زخم آسیب برسانند و روند بهبودی شما را کند کنند. هیچ لوسیون، کرم یا داروهای گیاهی را روی زخم یا اطراف زخم خود بدون اینکه از پزشک خود سوال کنید، استفاده نکنید.

حمام کردن یا دوش گرفتن کوچک کردن بخش حمام کردن یا دوش گرفتن گسترش یافته است. ارائه‌دهنده خدمات پس از بازگشت به خانه به شما اطلاع می‌دهد که چه موقع استحمام کنید. ممکن است لازم باشد چندین روز حمام اسفنجی بگیرید تا زخم شما به اندازه کافی خوب شود و دوش بگیرید. یادت باشه: دوش گرفتن بهتر از حمام است زیرا زخم در آب خیس نمی شود. خیس کردن زخم شما می تواند باعث باز شدن مجدد آن شود. پانسمان را قبل از حمام بردارید مگر اینکه خلاف آن گفته شود. برخی از پانسمان ها ضد آب هستند. یا، ممکن است ارائه دهنده شما به شما پیشنهاد دهد که زخم را با یک کیسه پلاستیکی بپوشانید تا آن را خشک نگه دارید. اگر ارائه دهنده شما به شما OK می دهد، هنگام حمام کردن، زخم خود را به آرامی با آب بشویید. زخم را مالش یا مالش ندهید. اطراف زخم خود را به آرامی با یک حوله تمیز خشک کنید. بگذارید زخم در هوا خشک شود.

شما عزیزان می توانید جهت دریافت مشاوره زخم و رزرو نوبت از شنبه تا پنجشنبه، ۹ صبح الی ۷ شب با شماره تلفن ۰۹۱۲۸۳۹۴۹۲۲ تماس حاصل فرمایید.

کلینیک زخم پلاس: تهران، جنت آباد، خیابان شهید کبیری طامه (شاهین شمالی)، تقاطع خیابان بهار و امام حسین (ع)، بیمارستان فوق تخصصی عرفان نیایش، طبقه MZ، کلینیک تخصصی زخم و استومی